آرامش خیال من

ولنتاین چیست؟
در قرن سوم میلادی که مطابق می شود با اوایل امپراطوری ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده است به نام کلودیوس دوم . کلودیوس ، عقاید عجیبی داشت، از جمله اینکه سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد؛ از این رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می کند. کلودیوس به قدری بی رحم و فرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس (ولنتاین)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبر دار می شود و دستور می دهد که ولنتاین را به زندان بیاندازند. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق با قلبی عاشق اعدام می شود. بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می دانند و از آن زمان نهاد و سمبلی میشود برای عشق.............

 **بی تو من زنده نمانم***

بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده بخونم
تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم ؟
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی
نگهت هیچ نیفتاد براهی که گذشتی
چون در خانه ببستم ،
دگر از پای نشستم ،
گوئیا زلزله آمد ،
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدائی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی
تو همه بود و نبودی ، تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من ؟
که ز کویت نگریزم
گر بمیرم ز غم دل ،
به تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدائی ؟
نتوانم ، نتوانم
بی تو من زنده نمانم ..

چــقـــدر ســخــتــــه آدم خـــــودش بـــاشــــه

و دنــیـــــای خــــــودش...!

چــــقــــدر ســخـــتـــــه کـــســـــی مـــعـــنـــــی

نــگــــاه خــســتـــت رو نـــفــهـــمــــــه...

چـــقــــدر ســخـــتــــــه بـــه هــــمــــه لـــبــخـــنـــــد بــــزنــــــی؛ 

و تـــوی دلــــت ی دنــیــــا غــــم بــــاشــــــه...

چــقــــدر ســخـــتـــــه دلـــــت گــــــرفـــتـــــــه بــــاشـــــه؛ 

و لی بــــغـــض تـــــوی گــــلـــوت داشــــتــــه بــاشــــــی؛ 

امـــــا مـــجـــبـــور بــــاشـــــی بــخـــنــــــدی... 

چــــقــدر ســـخـــتــــه دلـــــتــنــگ بــــاشـــــی 

امــــا مـــجـــبـــور بـــــاشـــی 

دلـــتــنــگــــــیــــات و ســــرکــــــوب کـــــنـــــــــی.... 

چـــقــــدر ســـخـــتــــه وقـــتــــی هـــمــــه مــیــخــــنــــدن؛ 

نــــاگــــهــــان بـــا ی جـــمـــلـــــــه دلــــت بــگــــیـــــره 

و آرام آرام تــــو دلــــت اشـــک بــریــــزی و بـــشـــکـــنــــــــی....

چــقــــدر ســخـــتــــه مــــوضــــوعــــی کـــــه

دلـــــت رو بـــه آتــیــش مــیـکــشــــه رو بـــشـــنــــویییم

ی و مـــجـــبــــور بــــاشــــــی

بــــه اجــبــــار لــبــخـــنــــد بـــزنــــی و بـــگـــــی

مــــــهــــم نــیـــســــت

ﺍﺯ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺘﺮﺱ
ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ
ﭼﻴﺰﻱ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮﺩ
ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ
ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭼﻴﺰﻱ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ
ﻫﻤــﻪ ﭼﯿــﺰ ﺳـﺎﺩﻩ ﺍﺳﺘــــــ
ﺯﻧـﺪﮔــﯽ ... ﻋﺸــﻖ ...
ﺩﻭﺳﺘـــــــ ﺩﺍﺷﺘــﻦ ... ﻋـﺎﺩﺗــ ﮐــﺮﺩﻥ ...
ﺭﻓﺘــﻦ ... ﺁﻣــﺪﻥ ...
ﺍﻣــﺎ ﭼﯿــﺰﯼ ﮐـﻪ ﺳــــــﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺘـــ
ﺑـﺎﻭﺭ ﺍﯾـﻦ ﺳـﺎﺩﻩ ﺑـﻮﺩﻥ ﻫـﺎﺳﺘـــــــــــ ...
ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ...
ﭼﯿﺰﯼ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ،
ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ...
ﯾﮑﺒﺎﺭ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ ...
ﻭ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ ...
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ،
ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ،
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ،
ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ...
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ،
ﻭ ﻟﺬﺗﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ...
ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺷﯽ

 

زیباترین قسم سهراب سـپهری:

به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه اندوه مـپوشان هرگز...!!
زندگی ذره کاهیست،
که کوهش کردیم،
زندگی نام نکویی ست،
که خارش کردیم،
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار،
زندگی نیست بجزدیدن یار
زندگی نیست بجزعشق،
بجزحرف محبت به کسی،
ورنه هرخاروخسی،
زندگی کرده بسی،
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد، دوسه تاکوچه وپس کوچه واندازه یک عمر بیابان دارد.
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم .

اسمش کلبه باشه،

کوچولو و جمع و جور و چوبی،

شبیه نقاشی هایی که اول دبستان میکشیدیم!

بیرون کلبه،جنگل باشه،مه باشه،

یه نمه سرد باشه،

داخل کلبه سماور باشه و چای تازه دم،

یه صندلی راحتی باشه،

یه آلبوم عکس قدیمی باشه،

یه رمان طولانی و یه شومینه ی کوچولو

و یه سبد پر از نارنگی!

تلویزیون نباشه،رادیو نباشه،

تلفن نباشه،اینترنت نباشه،

خبر بد نباشه،جنگ نباشه!!

آقا...؟ خانم...؟

دنبال یه سنگ می گردم...؟

میگن درد آدم رو خوب میفهمه...!

میگن درد دل مردم رو گوش میده...!

بهش میگن سنگ صبور...! شما سراغ ندارین...؟

میگن بعضی آدما سر رو شونش میزارن و زار میزنن تا آروم شن...!

انالله و انا الیه راجعون

برادرجان هرگز فراق ابدیت در باورم نمی گنجد .

یاران رفیق و همنفس و یار من کجاست

مردم ز غم ، برادر غمخوار من کجاست

من بیخود سینه بسی کنده‌ام زدرد

گویید مرهم دل افکار من کجاست

دارم تنی به صورت طاووس داغ داغ

طوطی زبان نادره گفتار من کجاست

بگداختم چنانکه نشستم به روز شمع

آتش نشان آه شرر بار من کجاست

بی یار و بی‌کسم ، چه کنم چیست فکر من

آنکس که بود یار وفادار من کجاست

بیمار نبود آنکه غمش ساخت بیخودم

آگاهیم دهید که آن مسافرمن کجاست

با خواب نور دیده به سیلاب گریه رفت

آن نوربخش دیده بیدار من كجاست